Bułgaria i łamania praw człowieka – Tekst: Nidal Hamad – Oslo
Palestyńscy uchodźcy z obozów uchodźców w Libanie i Syrii, gdzie było wiele wojen i masakr zostało zmuszenie przez życie do podjęcia nielegalnej imigracji i przedostania się do Turcji, która stała się schronieniem dla większości z nich.
Ale w Turcji nie ma możliwości pracy ani miejsca na rozwój i przetrwanie. Dlatego Ci Palestyńczycy zawsze myśleli o sposobie dotarcia do Europy Zachodniej i zapewnienia sobie azylu w krajach Unii Europejskiej, zwłaszcza w krajach Europy Zachodniej.
Ci Palestyńczycy nie chcieli prosić o azyl w krajach Europy Wschodniej, gdyż tamtejsze systemy polityczne i rządy wciąż cierpią na chorobę braku pełnej i pewnej demokracji i niehumanitarne traktują uchodźców.
Azyl w krajach Europy Wschodniej jest katastrofą dla uchodźcy, ponieważ jest odrzucany przez rząd, policję i dużą część społeczeństwa.
Kraje Europy Wschodniej mają chwiejną ekonomię, a tamtejsi politycy wierzą, że uchodźcy i imigranci są jedną z przyczyn problemów tych krajów… Tak myślą mimo, że nie mają dużą ilość imigrantów i uchodźców.
Prawda jest jednak taka, że kraje Europy Środkowej i Wschodniej były na początku lat dziewięćdziesiątych, były tylko z nazwy krajami socjalistycznymi (mówię to i jestem pewien tego, oraz odpowiadam za moje słowa), a od lat 90-ych X X wieku wciąż przechodzą przez okres zmian i transformacji i posiadają często u siebie dziki kapitalizm.
Większość obecnych systemów politycznych w Europie środkowej to skrajnie prawicowe i szowinistyczne reżimy, kierowane przez partie nacjonalistyczne, izolacjonistyczne lub pół rasistowskie. Islamofobia jest również szeroko stosowana w propagandzie przeciwko imigrantom i uchodźcom, mimo, ze nie wszyscy są muzułmanami. Propaganda anty uchodźcza w Europie jest obrzydliwa, wulgarna , rażąco, wroga i nienawistna.
Dwudziestu młodych Palestyńczyków z obozów w Libanie i Syrii utknęło od kilku lat w Turcji, gdzie utknęli od kilku lat.
Ci Palestyńczycy postanowili przekroczyć granicę turecki- bułgarską pieszo idąc przez lasy i góry w kierunku Serbii i Austrii. Przekroczyli granicę i wspięli się w góry na dystansie 50 kilometrów na terytorium Bułgarii, a następnie dotarli do lasu w pobliżu bułgarskiego regionu Zvezdets. Tam musieli się zatrzymać, ponieważ dwóch z nich zachorowało, i miało wysoką gorączkę, a reszta młodych mężczyzn była wyczerpana, oraz pozbawiona wody i jedzenia po wyczerpaniu zapasów.
Zadzwonili do mnie i poinformowali moją stronę informacyjną Al-Safsaf w stolicy Norwegii – Oslo
Powiedzieli mi, co się z nimi stało i że chcą udać się do najbliższego miejsca, aby poddać się bułgarskiemu Czerwonemu Krzyżowi lub bułgarskiej policji. Poprosili mnie, żebym im w tym pomógł. Powiedzieli mi, że będąc w sercu lasu sami wezwali tam Czerwony Krzyż.
Pracownicy Czerwonego Krzyża powiedzieli że ich zlokalizowali, podążają za nimi i zawiadomili policję. Ważną rzeczą jest to, że zadzwoniłem do moich przyjaciół w Bułgarii, którzy skontaktowali się z nimi bezpośrednio przez telefon. Po kilku godzinach obserwacji młodzi ludzie przybyli do najbliższej wioski w okolicy Małego Tyrnova.
Tam na szczęście spotkali młodego Syryjczyka, który pomógł im skontaktować się z policją, która przyjechała i ich zabrała.
Radiowozy zatrzymały się w pobliżu lasu, z którego wyjechały. To właśnie w tym miejscu miałem ostatni kontakt z dwudziestoma palestyńskimi uchodźcami. Również ostatni kontakt z nimi nawiązali moi przyjaciele, oraz Czerwony Krzyż, gdy policja skonfiskowała ich telefony.
Kiedy nasz kolega z Sofii zadzwonił do Czerwonego Krzyża, zapewnili go, że policja dobrze traktuje palestyńskich uchodźców. Jednak następnego dnia stało się jasne, że Czerwony Krzyż był współwinny i współpracował z policją przeciwko uchodźcom.
Stało się również jasne, że bułgarska policja dokonała działań rasistowskich i przestępczych, ponieważ biła uchodźców , odmawiała im wody i jedzenia, a dwóm chorym młodym mężczyznom i odmówiła lekarstw.
W rezultacie uchodźcy byli przez ponad 30 godzin pozbawienie żywności i wody.
Bułgarscy policjanci kilkukrotnie brutalnie zaatakowali ucho, a także ukradli także ich telefony, pieniądze i inne wartościowe przedmioty, które mieli przy sobie.
Niektórym uchodźcom połamano palce i żebra, po czym odesłano ich do Turcji boso, w podartych ubraniach, i ze śladami pobicia i ran na ciele. Wszystko to miało miejsce w kraju, który jest członkiem Unii Europejskiej i sygnatariuszem umów międzynarodowych chroniących uchodźców i ich prawa. Mamy dokumenty, zdjęcia i nagrania, które dowodzą słuszności naszych słów, a także mamy ofiary i świadków tych rażących naruszeń praw człowieka w kraju członkowskim Unii Europejskiej.
Bułgarska policja praktykowała poniżanie, terror, ucisk i systematycznie atakowała uchodźców przez całe godziny ich aresztowania
Uchodźcy myśleli że są bezpieczni i odpoczną po kłopotach minionych dni, ale pomylili się bardzo.
Te same metody tortur widzieliśmy w amerykańskim więzieniu Abu Gharib w Iraku, widzimy je w więzieniach Izraela.
Uchodźców rozebrano, ukradziono im kurtki i T-shirty, pozostawiono na mrozie i deszczu w spodniach i podkoszulkach.
W przeciwieństwie do brutalnej bułgarskiej policji, bułgarscy mieszkańcy wsi witali uchodźców, oferowali im jedzenie i picie, oraz pomagali im bardzo.
Uchodźcy mówili głosami pełnymi bólu, z powodu dotkliwego bicia, tortur, wycieńczenia i przeziębienia po powrocie do Turcji.
Proszę zobaczyć załączone zdjęcia, które są niezbitym dowodem brutalności i nieprzyzwoitości bułgarskiej policji.
Oslo 26-8-2022
al.safsaf.com
Nidal Hamad
