Umm Nasser Abu Hamid

Umm Nasser Abu Hamid

Latify Naji (72 lat)

Opowieść o tragedii rodziny Latify Naji (72 lat), znanej Palestyńczykom w obozie Al-Amari niedaleko Ramallah, jako „Umm Nasser Abu Hamid”.

Jest to kobieta o silnej woli.

Izraelczycy komandosi zabili jej syna Abdela Moneima, 31 maja 1994 roku.

 Zabójstwo syna zwiększyło jej determinację, by stawić czoła izraelskiej okupacji. Umm Nasir ma dwie córki i dziesięciu synów, z których wszyscy zasmakowali goryczy aresztowania.

Sześcioro jej dzieci przebywa w izraelskich więzieniach, a czworo z nich odbywa karę dożywocia.

Trzech jej synów przebywa w więzieniu Aszkelon, a czwarty Nawet (skazany na dożywocie i pięćdziesiąt lat) przebywa w więzieniu Nafha.

Piąty z synów Islam “przebywający w więzieniu Hadarim, jest skazany na dożywocie i osiem lat więzienia.

.Szósty syn, Dżihad jest przetrzymywany w więzieniu Negev, w areszcie administracyjnym, który był przedłużany trzykrotnie z rzędu.

Ich ojciec, Muhammad Yusuf Abu Hamid, (znany, jako “Abu Yusef”,) zmarł 13 grudnia 2014 roku.

Abdel Nasser Farwana, eksperta od spraw palestyńskich więźniów politycznych, napisał: ” Latifa przez trzydzieści pięć lat bez zmęczenia przemieszczała się między więzieniami.

Zawsze była obecna przy bramie więzienia i cierpiała z powodu wielu trudności, które sprawiała jej izraelska administracja.

Dziś jej cierpienie rośnie, ponieważ uniemożliwiono jej odwiedzanie synów”.

Umm Nasser Abu Hamid jest uchodźcą z wioski Abu Shousha w dystrykcie Ramlah.

Po Nazwie wyemigrowała z rodziną po do Gazy w 1948 roku, i mieszkała w obozie dla uchodźców Nusseirat w centralnej Strefie Gazy.

Po ślubie z Muhammadem Yusuf Naji (znanym, jako „Abu Hamid”, przeniosła się na Zachodni Brzeg Jordanu i osiedliła się w obozie dla uchodźców Al-Amari w centrum Ramallah.

Jej dom był trzykrotnie burzony przez izraelska armię.

Po raz pierwszy w 1994 roku, kiedy zabito jej syna Abdel Monima.

W 2002 roku Izraelczycy po raz drugi zburzyli jej dom.

Trzeci raz zburzono jej dom w połowie grudnia 2018 roku.

Istnieje izraelskie prawo, które zezwala na niszczenie domów palestyńskich bojowników, bez względu na to, czy są przetrzymywani w więzieniach, czy nie żyją.

Na całym świecie nie ma takiego prawa, które pozwalałoby na burzenie domów członków ruchu oporu.

Tego nie robili nawet niemieccy naziści.

To prawo obowiązuje tylko w Izraelu.

W 2018 roku spotkałem ją na międzynarodowej konferencji w Bejrucie i bardzo się cieszyłem się, że ją widzę.

Umm Nasir jest ona dla mnie i dla każdego

Palestyńczyka symbolem ruchu oporu.

Jest wzorem palestyńskiej matki. Izraelskie buldożery nie pogrzebały jej nadziei i marzeń.

Za każdym razem, gdy Izraelczycy burzyli jej dom, Umm Nasir stawała na gruzach i mówiła z dumą i godnością:, zburzcie nasz dom, ale nasza wola walki nie upadnie, a nasza determinacja nie zostanie zniszczona. Pozostajemy tutaj i odbudujemy go ponownie. Jesteśmy właścicielami tej ziemi, a wy jesteście obcymi intruzami i najeźdźcami.

Okupanci i mordercy!

Przyjdzie czas, że powrócicie tam skąd przybyliście.

Jesteśmy ludem Palestyny!

Zostaniemy tu na zawsze.

Nidal Hamad

03-8-2020

Al-safsaf.com